Miejskie Przedszkole Nr 25 w Siedlcach

Logo BIP

Miejskie Przedszkole

Nr 25 w Siedlcach

ul. Okrzei 22
08-110 Siedlce

Zapytaj nas
Super nic dodać nic ująć. Cudowne 4 lata spędzone w tym miejscu. Pozdrowienia dla p. Dyrektor, całej kadry pedagogicznej... Martyna
Serdecznie pozdrawiam panie z grona nauczycieli ktorych znam osobiscie.Zycze duzo zdrowia i milej pracy w tym pieknym i znanym... Skora
Jadłospis na obecny tydzien jest nieaktualny ;) nie ma gdzie indziej tego zgłosć to piszemy do księgi gości... roor
więcej / dodaj wpis

Aktualności

ZABAWY I ĆWICZENIA POMAGAJĄCE ROZŁADOWAĆ AGRESJĘ, ZŁOŚĆ WŚRÓD DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM

 Opracowanie : Ewa Replin
 
ZABAWY I ĆWICZENIA POMAGAJĄCE ROZŁADOWAĆ AGRESJĘ, ZŁOŚĆ WŚRÓD DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM
 
➢ TAKI SAM I INNY
Przebieg: Uczestnicy siedzą tak, aby dobrze widzieć resztę grupy. Po kolei otrzymują polecenia, jak na przykład:
• Dotknij każdego, kto ma na nogach… (jakieś) kapcie,
• Dotknij każdego, kto ma… (jakąś) bluzkę,
• Dotknij każdego, kto jest tak jak ty dziewczynką (lub chłopcem),
• Dotknij każdego, kto ma włosy tego samego koloru co ty, itd.
Zabawa budująca poczucie własnej wartości i silnej osobowości uświadamiająca dzieciom, że wszyscy mają pewne cechy wspólne, ale też że każdy z nas jest wyjątkowy. Być może odkryją też, że uczestnicy zabawy, których nie lubią, pod wieloma względami są tacy sami, jak one.
 
➢ JESTEM DUMNY
Przebieg:  Dzieci siedzą w kole i uzupełniają po kolei początek zdania: „Jestem dumny z tego, że…”. Na przykład:
• Jestem dumny z tego, że odważyłem się przejść obok wielkiego, groźnie wyglądającego psa.
• Jestem dumny z tego, że nie uderzyłem (kogoś), kiedy mnie zdenerwował.
• Jestem dumny z tego, że nauczyłem jeździć się na rowerze.
➢ KIEDY JESTEM WŚCIEKŁY
Przebieg: grupa siedzi w kole , uczestnicy po kolei wchodzą do koła i wypowiadają swoje imię i pokazują, co robią, kiedy są wściekli
Wściekłe początki zdania
Dzieci mają za zadanie dokończyć rozpoczęte przez prowadzącego zdania, np.:
• Kiedy jestem wściekły, wtedy…
• Mój kolega złości mnie, gdy…
• Najbardziej złości mnie, gdy…
• Kiedy inne dzieci mnie złoszczą, to…
• Ciągle muszę…
• Mój tata mówi: kiedy inni mnie denerwują, wtedy…
• Moja mama mówi: kiedy inni mnie denerwują, wtedy…
• Kiedy inni są rozzłoszczeni, wtedy…
➢ GŁASKANIE JEŻA
Przebieg: Jedna osoba zwija się w ciasny kłębek, najeża się, jest urażona i wściekła. Dziecko musi teraz pomóc mu otworzyć się, ale nie może próbować go przełamać siłą. Może rozmawiać z jeżem, głaskać go, przekonywać. Po pewnym czasie zamieniamy się rolami i to dziecko jest jeżem. Ta zabawa uczy nawiązywania nieagresywnych kontaktów i spokojnej rozmowy w sytuacji zdenerwowania.
➢ START RAKIETY
Przebieg:  Nauczycielka wydaje polecenia, które dzieci wykonują najpierw cicho i powoli, potem coraz głośniej i szybciej, np. stukanie palcami o dywan, klaskanie, tupanie nogami, naśladowanie brzęczenia owadów. Siła każdego ćwiczenia narasta , na koniec wykonywania poszczególnych czynności dzieci wstają gwałtownie lub wyskakują w górę podnosząc ręce oraz wydają okrzyk RAKIETA WYSTARTOWAŁA. Następnie powoli kucają , ich ruchy stają się spokojniejsze, naśladują bardzo cichutkie brzęczenie owadów, aż ucichnie. Nauczyciel oświadcza wówczas spokojnym tonem RAKIETA ZNIKŁA ZA CHMURAMI.
 
➢ CZAROWNICA
Przebieg:  Dzieci biegają po sali , jedno z nich jest czarownicą , która ma za zadanie gonić i dotykać pozostałych uczestników zabawy. Dotknięte dziecko stoi nieruchomo, trzyma się za dotknięte miejsce i bardzo głośno krzyczy, aż inny kolega go uratuje dotykając w miejsce, za które się trzyma . Zabawa rozładowuje napięcie i uczy dzieci krzyku w trudnej sytuacji ( na zawołanie ).
 
➢ PAPIEROWE KULE
Przebieg:  Dzieci otrzymują gazety, z których formują kule, następnie rzucają nimi do wyznaczonego celu ( kosz, drzewo lub plac zabaw itp.). Zabawa pokazuje, iż złe emocje nie muszą znaleźć ujścia w kontakcie z kolegą ,lecz można je skierować na zupełnie inny, neutralny cel.
 
➢ PAPIEROWA WOJNA
  Przebieg: Zabawa na opanowanie i przezwyciężanie złości i agresji.
Dzieci podzielone na dwa zespoły, stoją na takich samych „polach walki”. Na sygnał n. wszystkie dzieci zaczynają formować kule ze starych gazet i obrzucają się nimi wzajemnie. Wygrywa ta drużyna, która ma mniej kul na swoim polu. Po upływie wyznaczonego czasu, kończy sie papierowa wojna. Wtedy można np. ze wszystkich papierowych kulek uformować wspólnie np. wielką „piłkę pokoju”. 
Możliwe wiele wariantów zabawy, np.:
- dzieci rzucają kulki jedynie na siedząco lub kucając,
- do rzucania wykorzystują tylko stopy,
- można rzucać tylko zza pleców lub pomiędzy nogami,
- wszyscy muszą rzucać lewą dłonią, osoby leworęczne – prawą.
➢ ZRÓBCIE MIEJSCE NADCHODZĘ
 
Przebieg: Zróbcie miejsce nadchodzę: Wszyscy uczestnicy zabawy chodzą po sali. Przy pomocy łokci torują sobie drogę – nie dotykając nikogo w rzeczywistości – krzycząc „Zróbcie miejsce, nadchodzę”. Na sygnał prowadzącego dzieci stopniowo zwiększają tempo swojej wędrówki, a ich okrzyki są coraz głośniejsze. W pewnym momencie prowadzący daje sygnał i dzieci zastygają bez ruchu w takiej pozycji, w jakiej zaskoczyła ich komenda. Po zakończeniu zabawy prowadzący pyta jak się czuły dzieci w trakcie zabawy.
 
➢ MUZYKA RELAKSACYJNA
Przebieg:  Muzyka bardzo mocno działa na naszą sferę emocjonalną, może nas pobudzać lub wyciszać. Specjalne ścieżki dźwiękowe wyciszają dzieci i rozładowują napięcie . Warto zaproponować dzieciom aby wygodnie położyły się na rozłożonych kocach, lub matach, przymknęły oczy i wyobrażały sobie przyjemne rzecz . Później mogą opowiedzieć o czym myślały . Wariant drugi- nauczyciel opowiada przyjemne historie np. „Jest upalny letni dzień, jesteś na plaży nad morzem , zamykasz oczy i słuchasz szumu fal, wstajesz i wchodzisz do wody , skaczesz przez małe fale , jest gorąco i bardzo przyjemnie.
 
➢ MÓWIĄCE DŁONIE  
Przebieg: Dwoje dzieci siada na przeciwko siebie, zamyka oczy i próbują „rozmawiać” ze sobą przy pomocy rąk. Nauczycielka na początku określa temat, który mają przedyskutować za pomocą rąk raz – w złości i zdenerwowaniu, drugim razem – w przyjaźni i harmonii.
➢ PARTNERZY
Przebieg: Zadanie wymagające współpracy, umiejętności wczuwania się i pertraktowania. Zabawa od 4 lat. Zabawa w parach polegająca na utrzymywaniu piłki bez użycia rąk, np. między brzuchami, pomiędzy plecami, stojąc jedno za drugim itd. Gdy dzieci wykazują odpowiednią sprawność, mogą pracować w trójkach, balansując dwoma piłkami między swoimi ciałami.
➢ CIEMNE CHMURY_ BŁĘKITNE NIEBO
Przebieg: Każde dziecko otrzymuje kartkę papieru, którą dzieli na pół. Każda z połówek będzie reprezentowała jedno uczucie. Po jednej stronie uczestnicy malują swoje zdenerwowanie, złość, łzy, smutek, zwątpienie, natomiast po drugiej stornie swój spokój, radość, zrównoważenie, harmonijne uczucia. Potem obrazki te są oglądane na tle grupy i omawiane. Obrazki te powieszone w widocznym miejscu w sali, za każdym razem będą przypominały o tym, że każde dziecko, nawet to, które się szybko denerwuje i postrzegane jest przez grupę jako niegrzeczne, również ma harmonijne i przyjazne uczucia, jak również to, że to dziecko, które zazwyczaj jest łagodne i spokojne, czasami jest złe.
➢ WYSIADYWANIE ZŁOŚCI
Przebieg: Zabawa na pokojowe rozwiązywanie konfliktów poprzez „wysiadywanie ich” na specjalnych „krzesłach złości”.
W jednym kącie sali ustawione są dwa krzesła stojących na przeciwko siebie zarezerwowane jedynie do „wysiadywania” konfliktowych sytuacji. Zaleca się, szczególnie w przypadku młodszych dzieci, szczególne oznaczenie „krzeseł złości”, np. poprzez namalowanie na nich wykrzywionych ze złości twarzy albo ozdobienie „ognistymi” kolorami. Dwie skłócone ze sobą osoby i obrzucają się zarzutami, od których chciałyby się wreszcie uwolnić – zabronione są jedynie rękoczyny. Dopiero wtedy, gdy konflikt zostanie rozwiązany, mogą ponownie włączyć się do działań grupy. Na „krzesło złości” może też pójść ktoś, kto jest zły na samego siebie, wycofać się do „kącika skłóconych” na tak długo, aż będzie gotowy znów przyłączyć się do reszty.
Bibliografia:
1. R. Portmann, Gry i zabawy przeciwko agresji, Jedność, wyd. II, Kielce 1999.
2. K. W. Vopel, Witajcie nogi. Gry i zabawy ruchowe dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat, cz. 1, Jedność, Kielce 2009.
3. K. W. Vopel, Witajcie uszy. Gry i zabawy ruchowe dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat, cz. 4,
4. K. W. Vopel, Witajcie oczy. Gry i zabawy ruchowe dla dzieci w wieku od 3 do 6
Pozostałe informacje
Korzystając z naszej przeglądarki wyrażają Państwo zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies. Używamy ich do celów statystycznych. W programie służącym do obsługi stron internetowych można zmienić ustawienia dotyczące cookies.
Rozumiem