Scenariusz zajęcia Grupa wiekowa: 3-latki Temat: Słuchanie „Legendy o Smoku Wawelskim” opowiadanej przez nauczycielkę z wykorzystaniem teatrzyku sylwet. Cele ogólne: • zapoznanie dzieci z baśniowym wątkiem związanym z miastem Kraków, • wzbogacenie słownika dzieci o nowe wyrazy: stolica, król, szewczyk, zamek rycerz itp. • wdrażanie do uważnego słuchania tekstu literackiego. • rozróżnianie dobra i zła, Cele operacyjne: Dziecko: • zna legendę związaną z miastem Kraków, • rozumie znaczenie nowopoznanych słów związanych z wysłuchaną legendą, • uważnie słucha tekstu przedstawionego przez nauczycielkę, • rozróżnia dobre i złe zachowania bohaterów, • angażuje się w wspólnie podejmowane działania, • reaguje na sygnał dźwiękowy. Środki dydaktyczne: • ilustracja przedstawiająca zamek Wawel i smoczą jamę, • sylwety głównych postaci: król, smok, szewczyk, rycerz, • tamburyno, bębenek, PRZEBIEG 1. „Legenda o Smoku Wawelskim” – słuchanie legendy opowiadanej przez nauczycielkę z wykorzystaniem teatrzyku. Dawno, dawno temu w grodzie Kraka zamiast króla panował wielki strach. Pod zamkiem zamieszkał bowiem olbrzymi i okrutny smok. Każdego dnia okoliczni mieszkańcy musieli przynieść mu kilka krów, byków, owiec a ostatecznie drobiu. Najodważniejsi śmiałkowie próbowali rozprawić się z żarłocznym potworem, ale w pojedynku ze smokiem stawali się jego obiadem lub kolacją. Ani mądry król, ani jego najmądrzejsi doradcy nie potrafili znaleźć wyjścia z tej sytuacji. W tym czasie w okolicach Wawelu żył młody szewczyk imieniem Skuba. A że był dobrym chłopcem, to postanowił znaleźć sposób na zniszczenie smoka. Pewnego dnia stanął przed królem i rzekł: - Pozwól królu, że pokonam smoka. - Ty? - zdziwił się Krak, bowiem żal mu się zrobiło dzielnego chłopca. Nie mając innego wyjścia zgodził się na jego prośbę. Skuba nie marnował czasu. Od razu zabrał się do roboty. Wypchał skòry baranie siarką i smołą, a następnie zaszył je i podrzucił pod smoczą jamą. Żarłoczny smok, gdy tylko zobaczył zwierzęta, natychmiast je połknął. Jak po każdym porządnym posiłku i tym razem odbiło mu się ogniem, a wtedy w jego brzuchu buchnęły gorące płomienie. Smok szybko pobiegł do pobliskiej rzeki Wisły i zaczął zachłannie pić wodę w nadziei, że ugasi wewnętrzny pożar. Pił i pił, a jego brzuch był coraz większy i większy…. Aż wreszcie pękł. W ten to sposób w państwie Kraka znowu zapanowała radość. A dzielny szewczyk Skuba stał się ulubieńcem mieszkańców krainy Kraka. 2. Rozmowa z dziećmi na temat wysłuchanej legendy, zwrócenie uwagi na postacie dobre i złe występujące w legendzie.  Kto występował w bajce?  Jaki był smok?  Czy wszystkie smoki są złe?  Czy znacie jakiegoś dobrego smoka? 3. „Smocze minki” – zabawa ruchowa. Dzieci są małymi smokami a nauczycielka jest mamą - smoczycą. Wszystkie dzieci musza wykonywać dokładnie to, co im nakazuje mama. Gdy nauczyciel gra na tamburynie dzieci – smoczki biegają, podskakują po całej sali, gdy gra ucichnie dzieci robią miny według polecenia np.: zróbcie groźną minę, smutna minę itd. 4. Po skończonej zabawie dzieci ustawiają się w pociąg i jadą dalej szukać dobrego smoka. Opracowała Alicja Padysz